Until we meet again - Selma van der Bijl

Kom naar de (gratis) opening op zaterdag 14 december om 14.00 uur (inloop: 13.30 uur). Aanmelden is niet nodig.

De tentoonstelling richt zich op het werk van de Nederlandse documentairefotograaf Selma van der Bijl en wordt aangevuld met teksten van journalist en documentairemaker Stephanie Bakker. Until we meet again combineert documentairefotografie, autonome beelden, tekst en poëzie. Het is een ontroerende tentoonstelling over het balanceren op het randje van de dood en het kiezen voor het leven.

Fotograaf Selma van der Bijl ontmoette de hoofdpersoon Romy in de herfst van 2022. Het euthanasietraject was toen al opgestart, en Romy wilde foto’s laten maken voor haar nabestaanden. In een poging haar keuze beter te begrijpen, begon Van der Bijl haar te fotograferen. Romy koos er echter voor om te blijven leven en Van der Bijl bleef haar volgen.

Momenten van hoop en veerkracht wisselen af met angst en wanhoop. De tentoonstelling laat zien hoe deze jonge vrouw vecht voor haar leven, ondanks alles wat ze heeft meegemaakt. Dit roept vragen op. Kan zij ooit helen? Is ze beter af door te blijven leven, of door te kiezen voor de dood?

Trilogie: van dood naar leven
Wat begon als een poging om te begrijpen waarom iemand dood wil, veranderde in een hoopvolle trilogie. Deze trilogie vertelt het verhaal van een jonge vrouw die probeert de regie over haar leven terug te krijgen.

Euthanasie in Nederland
Nederland is een van de weinige landen ter wereld waar euthanasie bij psychisch lijden legaal is. Until we meet again vertelt het verhaal van Romy, een jonge, fysiek gezonde vrouw met complexe PTSS. Zij worstelt met vragen over leven en dood omdat trauma’s uit haar kindertijd het leven voor haar ondraaglijk maken.

Maatschappelijk relevant en confronterend
Hoewel euthanasie bij psychisch lijden in Nederland mogelijk is, blijft het onderwerp taboe. Dit geldt zowel binnen de samenleving als in de geestelijke gezondheidszorg. Romy’s verhaal is bijzonder, maar helaas niet uniek. Uit cijfers blijkt dat bijna de helft van de jongeren in Nederland kampt met mentale problemen. Bovendien is zelfdoding de meest voorkomende doodsoorzaak onder mensen jonger dan dertig jaar. Until we meet again kiest geen kant in het debat over euthanasie. Het benadrukt echter het belang van openheid.

Journalist en documentairemaker Stephanie Bakker werkte nauw samen met Van der Bijl en Romy. Zij schreef de teksten voor de tentoonstelling en maakte een tweedelige podcast over Romy: Het jaar dat ik dood zou gaan.

Biografie Selma van der Bijl
Selma van der Bijl (1979) legt als documentairefotograaf de meest bewogen momenten uit mensenlevens vast. Voor het project Geluk(t) fotografeerde zij vluchtelingen die, na vele uitdagingen en omzwervingen, werden herenigd met hun familie. Met sociaal geëngageerde projecten zoals Geluk(t) en Meeting an Angel streeft Van der Bijl ernaar voorbij cijfers, statistieken en oordelen te kijken. Ze ontving diverse prijzen, waaronder de Zilveren Camera, de Paul Peters Fotoprijs, de Alfred Fried Photography Award en de World Report Award (Festival of Ethical Photography). Daarnaast is Van der Bijl docent aan de Fotoacademie in Amsterdam.

Biografie Stephanie Bakker
Stephanie Bakker is journalist en interactieve verhalenverteller. Ze werkt voornamelijk aan zelf geïnitieerde projecten, die leiden tot artikelen, boeken, debatseries, multimediadocumentaires en tentoonstellingen. Stephanie gelooft in de kracht van persoonlijke verhalen en heeft een scherp oog voor hoopvolle verhalen met een toekomstgericht perspectief. Vanuit deze fascinatie maakte zij het crossmediale project Future Cities (World Press Award Digital Storytelling). Voor haar projecten werkt zij samen met fotografen, filmmakers, ontwerpers, media en musea om nieuwe vertelvormen te ontdekken. Haar werk, zoals Future Cities, Over het hoofd gezien, The Dyke en Sinking Cities, vond zijn weg naar (inter)nationale media, musea, festivals en conferentie.

Deze tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds.